Οψεις.
Μονο στα νομισματα,δυο .Στους ανθρωπους αμετρητες.Τιποτα δεν ειναι μονοδιαστατο εκτος αν το θες εσυ.Τους ζηλευω εκεινους που ζουν σε κοσμο ασπρομαυρο.Κατα βουληση, ναι ή οχι - απλα .Κολλημενη στο ενδιαμεσο γκρι με τους ανεμους να με πανε ποτε στο εκτυφλωτικο ασπρο και ποτε στο μαυρο της αβυσσου.Ατερμονο εκκρεμες ,θεωρητικα αυτοφωτο , επι της ουσιας ερμαιο των συναισθηματων και των καταστασεων.Προσγειωση - παντα - ανωμαλη.
Αισθησεις.
Νιωθω ο,τι μου επιτρεπω να νιωθω.Τοσα αρωματα και εγω με εμμονη στο ενα,το απροσιτο, το αδιαφορο προς εμενα.Να μας αρκουσε αυτο που μας προσφερεται, θα ηταν ...αναποφευκτα βαρετο.Θελω κι αλλο.Κι αλλα.Θελω αυτα που δεν μου δινεις.Τοσα συναισθηματα και με κατακλυζει η θλιψη.Εχει φυγει απο τα χερια μου - μηπως ηταν και ποτε εκει;Νιωθεις ο,τι θες.Αδικη μοιρασια.Επιλογες ολες στα ποδια σου και εγω καμμια.Δεν ειχα,δεν εχω - θα εχω;Αχρωμα και αδιαφορα.Δε νιωθω τιποτα δικο μου.
Σκεψεις.
Χαοτικες.Κουβαρι διχως ορατη ακρη.Ποσα δαση εχω χασει εστιαζοντας σε σαπια δεντρα;Πως μπορεις να μαχεσαι τον εαυτο σου και παντα να χανεις;Δε μπορει , θα ειναι κι αλλοι σε αυτη τη μοιρα.Μοιρα ή επιλογη;Λεπτη κοκκινη γραμμη.Τι να τη κανω τη δημοκρατια ;Δεν συμπαχω, πασχω.Αραγε ανηκω σε μεγαλο ποσοστο;Τραμπαλα.Μικρη μου αρεσε να να χτυπαω δυνατα στο εδαφος και να περιμενω με λαχταρα να με σηκωσει ψηλα ο αλλος.Το αγαπημενο μου παιχνιδι.Εξηγει πολλα.Ακραιος τυπος.Οι ακραιοι τυποι , ακουσια αποκλεισμενοι απο τη ζεστασια - τη σιγουρια της μεσης ,ειναι πιονια στο παιχνιδι του ανικανοποιητου.Ειμαι πιονι.Ποτε ασπρο , ποτε μαυρο.Σε σκακιερα ξενη , νικη και ηττα αδιαφορη.Ποτε θα ερθει η σειρα μου;Μια κινηση - μπρος ,ποτε πισω .Κουβαρι.
Επιλογες.
Επιλεγω...Επιλεγω;Με επιλεγουν.Και εγω αφηνομαι και βασιζομαι στη καλοσυνη των ξενων.Επιλεγω να βαζω το ενα ποδι μπροστα απο το αλλο και να προχωρω, κοιτωντας ποτε πανω, ποτε κατω.Και εδω η ιδια φορμουλα [ ο ανθρωπος αλλαζει τα παντα εκτος απο συνηθειες - δοθησης της ευκαιριας και των συγκυριων ].Επιλεγω να μη με επιλεγεις.Μου αρεσει ο πονος;ανθιζω μεσα απο τη στερηση;Θα ηταν κι αυτο μια εξηγηση.Επιλεγεις.Παντα εσυ επιλεγεις.Και παντα ελπιζω να επιλεξεις εμενα.Φευγεις , προχωρας και εγω κολλημενη στη τραμπαλα.Να ψαχνω το ζενιθ και το ναδιρ μου.Αστειο , το ναδηρ το βρισκεις πιο συχνα , πιο ευκολα.
ΑΡΚΕΤΑ!
Δε βλεπεις μονοδιαστατα , εστω κι αν οι γυρω σου ειναι - ή θα επρεπε να ειναι με μια και μονο πλευρα.
Δεν αισθανεσαι τιποτα και αισθανεσαι τα παντα , σαν τυφωνας που ερχεται και παρασυρει τα παντα στο διαβα του.
Δεν σκεφτεσαι εσενα αλλα τη θεση σου στη ζωη των αλλων.Ολα μαζι , μονομιας.
Επιλεγεις...Τα παντα και το τιποτα.Με εναλλαγες προχωρημενης κυκλοθυμιας.
Να μη κλαιγεσαι και να μη βογγας.Το ποτηρι εσπασε ,so fucking what?!
Να συνεχιζεις ακομα κι οταν δεν βρισκεις ουτε ενα λογο της προκοπης.
Να κανεις τα σοβαρα αστεια και τα αστεια πιο αστεια - τιποτα δεν αξιζει να θεωρειται σοβαρο.
Να ρουφας την καλοσυνη των ξενων και των οικειων, ανεκτιμητη αξια.
Να περιμενεις στωικα και αν βαρεθεις να το κοψεις μονη σου το ατιμο το μηλο.
Να σε θελω ειδικα οταν δεν σε εχω.Κι αυτο να ζει παραλληλα με εμενα , κανενα σημειο τομης.
Να αποδεχεσαι ο,τι δεν μπορεις να αλλαξεις.Χωρις ταμπελες , χωρις φανφαρες.
Να εισαι εδω.
