Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Η οδυσσεια μιας αφηρημενης


Ηταν ενα βροχερο απογευμα του Σεπτεμβρη...
(Λαθος αρχη.Παμε παλι.)
Ηταν ενα καυτο μεσημερι του Σεπτεμβρη.
Σημερα δηλαδη.Εχω πιει το δευτερο καφε μου , εχω πλυθει -ντυθει-στολιστει και ειμαι αποφασισμενη να κανω αυτο που ανεβαλα για μερες : να κατεβω στην Αθηνα , στο κεντρο και να παρω τα αποτελεσματα της μαγνητικης τομογραφιας που εκανα προσφατα [ βλεπε βλαβη στη μεση ].Βαζω την αντιηλιακη κρεμα προσωπου [ φουντωνω στις φακιδες με τον ηλιο ], βαζω γυαλι ηλιου, παιρνω τσαντα -κλειδια και βγαινω απο το σπιτι.

Απο εκει και επειτα τα πραγματα αρχισαν να ειναι απο ανησυχητικα ως τρομοκρατικα :
- το ραδιοφωνο επαιζε μονο τα αγαπημενα μου τραγουδια
- λεωφορειο , τρολευ και ταξι δεν συναντησα , ΠΟΥΘΕΝΑ  σε ολη τη διαδρομη
- ολα τα φαναρια ηταν πρασινα
- κανεις δε περασε με κοκκινο [ ητοι κανεις δεν προσπαθησε να με σκοτωσει σημερα ]
- περασα απο το Μπουρναζι χωρις να "πεσω" ουτε σε ενα αυτοκινητο , σε ΟΛΗ τη πλατεια
-εφτασα στον Αγιο Αντωνιο και χωρις να κανω ουτε ΕΝΑ γυρο , παρκαρα εξω ακριβως απο το σταθμο [ νομιμα ]

Σε αυτο το σημειο με ελουζε ηδη κρυος ιδρωτας.Ηξερα οτι κατι με περιμενει στη γωνια αλλα δεν μπορουσα να σκεφτω τι.
Αρχιζα να κοιταζω δεξια - αριστερα οπως τα θηραματα κοιταζουν για εχθρους.Συνειδητοποιω οτι σκεφτομαι και φερομαι ελαφρως παρανοικα , βγαζω ενα γελακι τυπου "αντε μωρε , ολα καλα !" και μπαινω στο βαγονι του μετρο.

Μονη μου .Μεσα σε ενα ολοκληρο βαγονι. Μονη μου.Μεχρι να φτασει το  τρενο στην Ομονοια η παρανοια ειχε χτυπησει κοκκινο.Ευτυχως μπηκε κοσμος στο βαγονι και ηρεμησα.

Ηρεμη και βλεποντας και παλι το κοσμο φυσιολογικο [ ως ενα παντα σημειο ] , κατεβαινω στο Μεγαρο Μουσικης και κατευθυνομαι προς το διαγνωστικο κεντρο Ιατροπολις, 20 μετρα απο την εισοδο του μετρο.Λιγο πριν φτασω στην εισοδο του κτιριου , νιωθω οτι κατι εχω ξεχασει - αλλα τι;

Μπαινω στο κτιριο , πηγαινω στην υποδοχη και η γλυκυτατη υπαλληλος με ρωταει τι θα ηθελα.Και μου ερχεται η αναλαμπη.

Θα ηθελα το παραπεμπτικο απο το ασφαλιστικο μου ταμειο που ειναι ξεχασμενο στο κομοδινο διπλα στο κρεβατι μου...

"Οχι κυρια μου , χωρις παραπεμπτικο για να παραλαβετε τη τομογραφια θα πρεπει να πληρωσετε ολοκληρο το ποσο και οχι μονο τη συμμετοχη σας , δηλαδη 247 ευρω .Αλλιως δεν μπορουμε να σας εξυπηρετησουμε.Οτι κανετε ομως ενημερωστε μας , οσο πιο συντομα γινεται.Α και κατι τελευταιο , το παραπεμπτικο που θα μας φερετε πρεπει να εχει ημερομηνια 9/9/11 , την ημερα που κανατε τη τομογραφια .Γεια σας "

^%^&%^$#@:#$%&%^&*&*()(_))_()*)&%@#$!@#%&()()%^#@@#$^%^&%^$^&@#!!!!!!!!!!!..........

Ευτυχως ο Εδοεαπ ειναι διπλα οποτε πηγαινω με την ουρα στα σκελια να ζητησω επανεκδοση του παραπεμπτικου.
Διοτι το σεναριο , γυριζω πισω σπιτι , παιρνω το ρημαδι το παραπεμπτικο και ξανα-μανα-κατεβαινω Αθηνα , απλα δεν επαιζε.

"΄Γεια σας , εχω χασει ενα παραπεμπτικο...Για μαγνητικη τομογραφια ...Κυδωνακη , Αντωνια...Απο τη κυρια Παπαγγελη...Ειναι μερες τωρα...Ξερω οτι ειναι σε αλλο κτιριο αν και δεν καταλαβαινω γιατι μονο οι ορθοπεδικοι μεταφερθηκαν στο παλιο κτιριο - τιμωρημενοι ειναι; - αλλα σκεφτηκα μηπως μπορειτε να επανεκδοσετε το χαρτι απο εδω...Τον αρχιατρο , μαλιστα....Θα τον περιμενω.... '

Ο αρχιατρος χαβαλεδιαζει -ισως και να χαλβαδιαζει - στον 2ο στο μικροβιολογικο και περιμενω κανα τεταρτο.Ερχεται .

"Γεια σας.Μηπως μπορειτε να κ.λ.π.,κ.λ.π.... Για τη μεση μου...Απο τη κυρια Παπαγγελη...Το γνωριζω οτι ειστε καρδιολογος αλλα σας το ζηταω με την ιδιοτητα του αρχιατρου...Οχι...Και πρεπει να παω στο παλιο κτιριο...Ειναι εκει η γιατρος τουλαχιστον;...Ως τις 7, μαλιστα...Γεια σας ..." 

&^&&^$%^#@#$@#$%@$%&*%*&^(*)*()()_*)(&(*&*&^%^$##$%@#^#$&^%^&*^(&&*(!!!!!!!!..........

Φτανω στο παλιο κτιριο , με τα ρουχα κολλημενα πανω μου απο τον ιδρωτα και την αντιηλιακη κρεμα εξατμισμενη απο το δερμα μου.Μετα απο ενα μικρο αμελητεο καυγαδακι με τη πορτα μπαινω στο κτιριο.

"Γεια σας .Θα ηθελα να δω τη κυρια Παπαγγελη...Οχι δεν εχω ραντεβου...Ναι , το ξερω οτι χρειαζεται ραντεβου , αλλα χρειαζομαι μονο ενα παραπεμπτικο που ηδη μου ειχε γραψει προ ημερων...Μαλιστα , θα περιμενω..."

Εντος 10 λεπτων , βρισκομαι στο ιατρειο να εκλιπαρω τη κυρια Παπαγγελη με λογια και με βλεμμα να μου δωσει το γαμημενο το παραπεμπτικο για να παρω τη ρημαδα τη τομογραφια και να παω σπιτι μου και να καψω το πρωτο παραπεμπτικο.Και μετα να πιω ενα καφε.Και να κανω 3-4 τσιγαρα.Και να κλαφτω σε οποιον δω πρωτα μπροστα μου.

"Για αυτο μου ειστε στενοχωρημενη;Για ενα απλο παραπεμπτικο;Το βγαζω τωρα και ολα ενταξει!......Χμμμμ...Περιεργο....Γιατι με πεταει εξω το συστημα;...Για μισο λεπτο...[παιρνει τηλεφωνο το κεντρικο κτιριο ]...Ελα καλη μου , τι κανεις;Ε, εδω , καλα , οσο καλα μπορει να ειναι κανεις δηλαδη αυτο το καιρο...Ναι καλε , θα ερθω , αφου στο εχω υποσχεθει...Να σου πω καλη μου , προσπαθω να κανω μια επανεκτυπωση ενος παραπεμπτικου αλλα δεν μπορω , με πεταει το συστημα εξω - μηπως μπορειτε να το εκτυπωσετε εσεις ;....Τι;...Αχα....Μαλιστα ...Οκ, ευχαριστω καλη μου , τα λεμε αργοτερα ...Ναι , κυρια Κυδωνακη μου ...Προβλημα...Εχει καταργηθει η επανεκτυπωση και πρεπει να ακυρωσω το προηγουμενο παραπεμπτικο και να σας γραψω νεο ....Κυρια Κυδωνακη ;..."

Ντουπ, ντουπ, ντουπ ...Το κεφαλι στο γραφειο της κυριας Παπαγγελη.

Μετα απο αλλα 10 λεπτα και ενα ντεπον για το πονοκεφαλο , φευγω με νεο παραπεμπτικο που εχει υποσημειωση οτι ειναι προς αντικατασταση του πρηγουμενου και εχω καταφερει να μην ακυρωσω το πρπηγουμενο , ουτως ωστε σε στραβη να ξανα-μανα- κατεβω Αθηνα με το πρωτο [ που θα εχω φροντισει να μη το καψω εν τελει].

Βγαινω ξανα στον ηλιο ο οποιοςς - φυσικα - με τυφλωνει γιατι τον εχω φατσα - καρτα μπροστα μου και με νεες πλεον φακιδες - παναδες κατεθυνομαι στο Ιατροπολις.Κορακιασμενη απο διψα και διπλα εκνευρισμενη γιατι " γμτ, δεν πηρα μαζι μου το καπνο μου;;;; " μπαινω στο διαγνωστικο κεντρο.

Χμμμ.Νεο αιμαι.Σχολασε η πρωινη βαρδια , φαινεται.

"Γεια σας.Ηρθα να παραλαβω μια μαγνητικη τομογραφια...Ναι την εχω ηδη κανει...Κυδωνακη, Αντωνια...Οχι δεν πληρωσει , ειχα ενα προβλημα με το κ.λ.π., κ.λ.π.κ.λ.π....Ναι , εδω το εχω...[ γκλουπ,γκλουπ,γκλουπ...]..."

" Μαλιστα .Η συμμετοχη σας ειναι 47,32 ευρω...Ευχαριστω....Τα ρεστα σας...Μισο λεπτο, α, νατη , οριστε και η τομογραφια σας , ευχαριστουμε πολυ...Θελετε κατι;...Οχι ολα ειναι μια χαρα...Οχι , δεν εχει σημασια τι ημερομηνια εχει το παραπεμπτικο - ποιος σας το ειπε αυτο;...Αχα...Οχι κυρια μου , ολα ειναι μια χαρα , δεν υπαρχει κανενα προβλημα .Περαστικα σας και ελπιζω ολα καλα με την υγεια σας ..."

Το πασο και η τζαμαρια με εμποδισαν να τον φιλησω με παθος.Το καταλαβε μαλλον απο το βλεμμα μου  γιατι κοκκινησε  ευθυς αμεσως.Του στελνω ενα φιλι και φευγω αναλαφρη πλεον απο το διαγνωστικο κεντρο.

Στο βαγονι επικρατει κατασταση σαρδελας σε κονσερβα.Προσωπικος χωρος , ουδεις.Στο ορθιο φυσικα ολη η διαδρομη.Στον Αγιο Αντωνιο ταριφας φευγει απο τη πιατσα και παραλιγο να με πατησει - με βριζει φυσικα φευγοντας.

Ολα τα λεωφορεια της περιοχης καθως και καμμια 50αρια μηχανοβιοι που ξερουν να οδηγουν μονο με 8αρια ειναι μαζι μου στο δρομο για το σπιτι.Μια γυναικα οδηγος μαθαινει πως οδηγουν με την οπισθεν πανω στη κεντρικη λεωφορο.

Ολα τα φαναρια ειναι κοκκινα.Δυο ιχ που περνανε με κοκκινο με μουτζωνουν που περασα με πρασινο.Σταματαω για να παρω καφε και χρυσοπληρωνω ενα νεροπλυμα - σε μικρη συσκευασια.

Φθανω στο σπιτι.Παρκαρω.Μπαινω στο διαμερισμα , αφηνω γυαλια - κλειδια-τσαντα και λεμε τωρα -καφε και παω στο κομοδινο.

Τα ομορφα παραπεμπτικα ομορφα καιγονται.

Ολα ειναι πλεον φυσιολογικα.Τιποτα το περιεργο.Επηλθε η ισοροπια στο συμπαν μου.Και αφου πεταξα το νεροπλυμα καφε , εφτιαξα καφε στο σπιτι , αναβω τισγαρο και διαβαζω αποτελεσματα της μαγνητικης .

Χμμμ...Οκ, απο οτι καταλαβαινω , αναπηρικη συνταξη δε βλεπω στο αμεσο μελλον μου.Καποιοι δισκοι χαλασμενοι , καποιες κηλες αναμεσα τους ...Καμμια αλλη αλλοιωση /κακκωση και ΕΥΤΥΧΩΣ ολα τα νευρα ανεπαφα απο ζημια.

Συμπερασματα :
- πολυ καλη τυχη ανταμειβεται με πολυ κακη τυχη , προς εξισορροπηση των πραγματων και της φυσης
- τα εγγραφα πρεπει να συρραπτονται στη τσαντα και να αφαιρουνται με χειρουργικα εργαλεια
- οταν βαζεις λιγη αντιηλιακη κρεμα για λιγη ωρα κατω απο τον καυτο ηλιο , η λιγη ωρα θα γινει πολυ και η κρεμα     παρελθον [ οι φακιδες θα κυριαρχησουν και παλι το δερμα ]
- οταν εχεις ρεπο, ενα μονο ρεπο ,οχι μονο δεν ξεκουραζεσαι , αλλα προετοιμασου για στραβες ...αρκετες...

Θα ζησω λοιπον , χωρις επεμβασεις και τραγωδιες αλλα με μονιμη προσοχη και φροντιδα των κουρασμενων και ταλαιπωρημενων μου οστων.Φυσικα , τη τελευταια λεξη την εχει ο γιατρος , αλλα το μελλον διαγραφεται "φυσιολογικο "

Οσο φυσιολογικο μπορει να ειναι οταν εχεις μνημη χρυσοψαρου..

Ομ , ομ...

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Ταση φυγης...

Οπου και να παω , πανω σου πεφτω.
Τι κακο κι αυτο;Ποσο αηδιαστικα μικρος ειναι ο κοσμος...
Και να πεις οτι συχναζουμε στα ιδια μερη; Καμμια σχεση.
Και τα σπιτια μας - εγω στη μια ακρη της πολης , εσυ στην αλλη.
Και συνεχιζουμε να πεφτουμε ο ενας πανω στον αλλον , αδιακοπα.
Τι;Δεν πιστευω σε μοιρες και κισμετ.Τις μοιρες μας τις διαμορφωνουμε εμεις.
Με την ευγενικη χορηγια των ανθρωπων που κυβερνουν τις ζωες μας .
Και των αλλων , αυτων που κυβερνουν τις καρδιες μας.

Μα, με βλεπεις που παω απο αυτη τη μερια , γιατι δεν αλλαζεις δρομο;
Παντα ετσι ησουν , αντιδραστικος ! Αντιδραση στην αντιδραση.
Ασπρο ελεγα εγω , μαυρο εσυ.Μεσα εγω , εξω εσυ.Πουθενα δεν σε επιανα.
Μεχρι που...
Δεν θελω αλλο , ασε με ! Κουβεντα δεν θελω , μ'ακους;Αχνα!
Φτανουν αυτα που ειπες.Φτανουν αυτα που εκανες.Φτανουν...
Φευγω , αυτο κανω . Σου γυριζω τη πλατη και φευγω !
Οσες φορες κι αν πεσω πανω σου , παντα θα φευγω .
Οτι και να μου πεις , οτι και να κανεις , αυτο δεν αλλαζει.
Αρκουν οι αλλαγες που εφερες εσυ.Φτανουν και περισσευουν για μια ζωη.
Τι με κοιτας; Η ιδια ειμαι , οπως με αφησες . Ναι , αυτο που ακους , οπως με αφησες .
Οχι , δεν σε αφησα εγω . Εσυ..Εσυ φταις για ολα!Εσυ και το καταραμενο το εγω σου!
"Εγω θα το κανω !Εγω θα το ζησω ! Εγω θα πατησω πανω σου , θα σε κανω σκονη ! "
Φτανει με το εγω σου , φτανει πια!
Τωρα με νοιαζει το δικο μου εγω .Αυτο που εμεινε πισω να μαζεψει τα κομματια.
Αυτο που εκλαιγε μερα νυχτα , ακομα κι οταν δεν ειχε αλλα δακρυα .
Δεν υπαρχεις πια .Σε σκοτωσα , δεν υπαρχεις !
Δικαιο δεν το βρισκεις ;Μιας και με σκοτωσες πρωτα εσυ...
Φυγε.Δεν υπαρχει τιποτα πια εδω για εσενα.
Θελω να κλεισω τα ματια μου κι οταν τα ανοιξω να μην εισαι εδω.
Να μη σε βλεπω .Να μη σε ακουω .Να μη σε νιωθω.
Δεν νιωθω τιποτα εξαλλου, τοσο καιρο πια.Συνηθισα.
Και ερχεσαι εσυ , οποτε θες για να με ταραξεις ;
Να φυγεις , σου λεω ! Δεν σε θελω εδω !Μου κανεις κακο, δεν το καταλαβαινεις;
Φυγε.Σε παρακαλω , φυγε.Δεν αντεχω αλλο.
Πρεπει να φυγεις εσυ.
Εγω;Εγω δεν μπορω να φυγω.Νομιζεις δεν προσπαθησα;
Χιλιες και αλλες τοσες φορες .Μερες και νυχτες.Ματαια.
Καθε φορα που νομιζα οτι τα καταφερνα , ερχοσουν παλι μπροστα μου.
Για αυτο σου λεω , φυγε.Φυγε εσυ.Εσυ που μπορεις .
Εγω πως να ξεφυγω απο το μυαλο μου; Ενω εσυ...Εσυ εισαι μονο μια σκεψη...