" ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ... "

 "Δεσποινίς Κυδωνάκη, είστε...είστε...είστε απερίγραπτη ! Αυτό είστε ! " . Αυτή ήταν η πρώτη φορά που χρεώθηκα το εν λόγω επίθετο. Ήταν ....ασπρόμαυρη χρονιά ήταν - ας το αφήσουμε εδώ...Ο τότε καθηγητής της βιολογίας - και άνθρωπος της τάξης και οργάνωσης, με το στανιό - με έσυρε στο γραφείο του λυκειάρχη , "προς τη πρέπουσα τιμωρία για τις πομπές μου " - όπως τόνιζε ο ίδιος  κάθε δύο βήματα , με βροντερή φωνή , να ακούνε οι συμμαθητές μου και να ...σκιάζονται. Ποιές ήταν οι πομπές μου; " Κύριε λυκειάρχα , η δεσποινίς Κυδωνάκη , ερωτοτροπούσε με αγνώστων στοιχείων νεαρό έξω απο το σχολείο , στη γωνία που βρίσκεται το περίπτερο ! Εν ώρα μαθήματος , ήτο στη γωνία και ερωτοτροπούσε !!!! " . Πνιγμένη από το δίκιο μου , απάντησα αυτόματα , χωρίς σκέψη , με εξίσου δυνατή φωνή : " Τι λέτε κύριε καθηγητά; εδώ δεν έχω σταυρώσει γκόμενο από την αρχή της χρονιάς - και έχουμε Δεκέμβρη ! - και μου λέτε οτι ερωτοτροπούσα στη γωνία ; παίζετε με τον πόνο μου και εσείς;! " . ΄Σ΄ αυτό το σημείο , έπεσε το κοσμητικό επίθετο της ...απερίγραπτης, από τον λυκειάρχη που προσπαθούσε ταυτόχρονα να βρει καρέκλα για τον κατηγορώ- καθηγητή που από κόκκινος-κόκκινος έγινε άσπρος-άσπρος...

 Αποβολή πήρα , φυσικά , όχι για ερωτοτροπίες - αποδείχθηκε περίτρανα η αθωότητα μου από μάρτυρες που με είχαν δει μέσα στο σχολείο την εν λόγω ώρα του ...κακουργήματος  - αλλά γιατί ανέβασα επικίνδυνα τη πίεση του καθηγητή που με κατηγορούσε ...Από τότε , επίσης ,δεν δάνεισα ξανά μπουφάν σε συμμάθήτρια μου...

 Έκτοτε , το " απερίγραπτη " το άκουσα αρκετές φορές , αλλά καμμία από αυτές τις φορές  , δεν εντυπώθηκε τόσο έντονα στη μνήμη μου , οσο για το επεισόδιο της ερωτοτροπίας στη γωνία ! Δεν μπορώ να θυμηθώ , παρά μονάχα φαντάζομαι το πως θα αισθάνθηκα εκείνες τις στιγμές.Ντροπή;μπα...δεν είχα κάνει κάτι για να ντρέπομαι.Θυμό; σίγουρα , έφηβη ούσα και με το δίκιο στο μέρος μου , ο θυμός μου πρέπει να ήταν ...εξωπραγματικός ! Ούτε καν θυμάμαι την αντίδραση των γονιών μου στη τιμωρία , στην αποβολή - μιας ημέρας.Το διάλογο όμως με τους ...συμπρωταγωνιστές μου τον θυμάμαι λέξη προς λέξη.Τα βλέμματα που έλαβα , το ίδιο.Είναι αξιοπερίεργο το τι επιλέγεται να κρατηθεί στο ...σκληρό δίσκο της μνήμης μας. Το πως αλλάζει χρώμα , γεύση και άρωμα ένα γεγονός , με το πέρασμα του χρόνου.Λειαίνονται οι γωνίες , γλυκαίνει η γεύση και το όλο γεγονός παίρνει τη μορφή ενός παραμυθιού.Σαν κάποιος να το διηγήθηκε, οπως πρέπει για ένα παραμύθι : " Ήταν μια φορά και ένα καιρό μία κοπέλα ...απερίγραπτη... "