ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΟΣ

  Έχω στο μυαλό μου μια υπέροχη εικόνα που είδα κάπου, κάπως , κάποτε : ένας καταρράχτης λάβας..μου φάνηκε τόσο φυσιολογική εικόνα που μόνο όταν κάποιες ημέρες αργότερα είδα μια φωτογραφία καταρράχτη νερού - δέχομαι ηλεκτρονικά μηνύματα με ωραίες εικόνες σχεδόν καθημερινά ! -  συνειδητοποίησα οτι κάτι δεν πάει καλά.Λίστα ελέγχου : νέρο σε καταρράχτη = φυσιολογικό ( τσεκ ) , φωτιά σε καταρράχτη = φυσιολογικό ( τσεκ )....Τσεκ;;; Οκ , επαναπροσδιορισμός φυσιολογικού.Λάβα και νερό , φωτιά και παγός , γιν και γιανγκ.Όλα φυσιολογικά , ως εδώ. Ως εδώ;Ως εκεί , ως και παραπέρα.Τι είναι αυτό που κρίνει κάτι ως φυσιολογικό; Η λάβα που κυλά καίγοντας τα πάντα στο διάβα της δεν υπολογίζει αν είναι στο χείλος ενός ηφαιστείου ή στο χείλος ενός γκρεμού - όπως και αν πέσει , το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο : όλα στάχτη .Κρίνουμε λοιπόν εκ του αποτελέσματος; Κρίνουμε με κλειστά μάτια , χωρίς εικόνες να μας παραπλανούν, χωρίς λεζάντες να μας καθοδηγούν, χωρίς ταμπέλες να μας κατηγοριοποιούν.Το αυθόρμητο της ψυχούλας μας δεν πέφτει έξω, το ένστικτο μας οδηγεί στο γνήσιο και αδιαφορεί στο δήθεν.

  Η εικόνα με τον καταρράχτη του νερού αρχειοθετήθηκε στα έγγραφά μου για μελλοντική χρήση. Η εικόνα με τον καταρράχτη της λάβας έγινε ταπετσαρία στον υπολογιστή μου. Δεν με αφορά κουβέντα περί φυσιολογικού - ποτέ δεν με αφορούσε .

  Γιατί εγώ , καλέ μου   , αγαπάω με το ένστικτο και όχι με τα μάτια...Αγαπάω τη φωτιά , αγαπάω και τον πάγο...Και αυτά αγαπούν εμένα ...