Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

ΠΑΛΙ ΕΔΩ...

Ολα ξαναγυριζουν.
Οχι παντα στη προτερη θεση τους.
Αλλα ξαναγυριζουν.
Πως λενε , ροδα ειναι και γυριζει;
Αυτο.
Το θεμα ειναι σε ποια φαση της ροδας βρισκεσαι εσυ οταν η ροδα του αλλου τον ξαναφερει σε εσενα.
Εκει αρχιζουν τα δυσκολα.
Δυσκολο πραγμα το κοινο σημειο.
Το κοινο χρονικο σημειο.
Συναντιομαστε τυχαια και αρχιζουν οι αλυσιδωτες κινησεις.
Η αλυσιδα εχει παντα εναν αδυναμο κρικο.
Καμμια φορα και παραπανω απο εναν.
Θα σπασει η αλυσιδα.
Και κατι μεσα σου.
Αλλα μαζευεις τα κομματια σου κι υστερα προχωρας.
Με ενα ακομα παθημα στις αποσκευες σου.
Και μετα οι μελισσες ξαναρχονται.
Και εσυ;
Εσυ τι κανεις τοτε;
Ξεκινας παλι τις βολτες στους αγρους ή κανεις τον αδιαφορο καμποσο;
Η λογικη λεει να σφυριξεις αδιαφορα.
Η λογικη.
Που οταν τη χρειαζεσαι περισσοτερο τοτε σε εγκαταλειπει η ρουφιανα.
Και ξαναρχεσαι.
Και ξαναρχιζουμε τις βολτες μας τα βραδια.
Αλλα κατι λειπει.
Παντα κατι θα λειπει.
Και αυτο ειναι που θα σπασει τον επομενο κρικο.
Δεν εχει νοημα.
Δεν εχει αισιο τελος.
Αλλα η καλη σου η καρδια δεν το ξερει αυτο.
Ή το ξερει αλλα σφυριζει εκει αδιαφορα.
Γιατι η βολτα ειναι παντα το ζητουμενο.
Η βολτα ΕΙΝΑΙ ο αδυναμος κρικος σου.
Οι αλυσιδες μας θα μπλεχτουν για αλλη μια φορα αλλα η βολτα δεν θα ειναι ποτε η ιδια.
Και το τελος ειναι βεβαιο.
Αλλα παντα ελπιζεις.
Ελπιζεις σε μια επαναληψη ΕΚΕΙΝΗΣ της βολτας, της πρωτης.
Γυαλινος κοσμος.
Φρουδες ελπιδες.
Πως την πειθεις τη ρημαδα τη καρδια οτι το τελος ειναι τελος;
Πως φερνεις το ενα ποδι μπροστα απο το αλλο στο σωστο δρομο;
Τους θαυμαζω τους ανθρωπους που μαθαινουν απο τα λαθη τους .
Και δεν τα ξανακανουν.
Και κανουν αλλα.
Με αλλες ροδες , σε αλλες βολτες.
Τον αγαπας τον εαυτο σου.
Τον εχεις στα ωπα-ωπα.
Για αυτο και θελεις να ξαναζησει τις ομορφες στιγμες.
Αλλα ενστικτο αυτοσυντηρης , μηδεν .
Ελα λοιπον.
Εδω ειμαι.
Ξερω οτι θες να χτυπησεις παλι τη πορτα μου.
Θα σου ανοιξω , παλι.
Αλλα δεν εχω ιδεα τι θα βρεις πισω απο τη πορτα.
Εμενα , ναι .
Αλλα μια διαφορετικη εικονα μου.
Πιο υποψιασμενη.
Πιο φοβισμενη.
Πιο...πιο...
Την ξεκιναμε παλι τη βολτα μας.
Με τις καλυτερες προθεσεις.
Με την ελπιδα να γινουμε η εξαιρεση στο κανονα.
Να φτιαξουμε ενα ομοιωμα του πρωτου κυκλου με καλυτερες προδιαγραφες.
Το τι θα γινει δεν το ξερω.
Το φοβαμαι.
Αλλα δεν το ξερω.
Ξερω μονο οτι θελω τη βολτα μας και παλι.
Ελπιζω να εχει καλη μερα ...
Ελπιζω να εχει καλη μερα ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου